عسل طبیعی به علت شفا بخش بودن و همچنین شناخته شدن به عنوان یک غذای کامل بسیار مود توجه ادیان الهی است. ما در این مطلب عسل را از منظر ادیان و اشخاص مشهور مورد بررسی قرار خواهیم داد.
عسل دارای تمامی ویتامینهای ضروری، چربی و پروتئن، املاح معدنی و اسیدهای چرب ضروری و آنتی بیوتیک می باشد. علاوه بر آن دارای انواع قندهای مفید از جمله فروکتوز و گلوکز و مواد تخمیری نیز هست که تمامی اینها عسل را به عنوان غذای بسیار کامل و شفای امراض در اولویت تمامی داروها قرار می دهد.

اهمیت عسل در اسلام
در قرآن کریم فقط از عسل به عنوان خوراکی برای شفا یاد شده است و توصیه بزرگان دین اسلام بر مصرف عسل اثبات بر همین مطلب است. همچنین کلمه وحی بر هیچ موجودی غیر از انسان به کار برده نشده مگر برای زنبور عسل. بنابراین از همین دو نکته به راحتی می توان به اهمیت عسل و کار ارزشمندی که زنبور عسل برای بقای نسل گیاهان و درختان و از طرفی شهد کشی از آنها برای تولید عسل می نماید پی برد. پر واضح است که قبل از اسلام عسل به عنوان بهترین و لذیذ ترین ماده مطرح بوده است.

اهمیت عسل در مسحیت و یهود
پیروان عیسی مسیح آنچنان از سخنان پیامبرشان تحت تاثیر بودند که قبل از اینکه عسل را غذا بدانند به خاصیت دارویی آن اهمیت می دادند. در کتاب انجیل نیز عسل و گیاهان دارویی به عنوان هدایای ارزشمند طبیعت نام برده شده اند. در کتاب مقدس یهودیان نیز از نهرهایی از عسل و شیر که در سرزمین موعودشان جاریست یاد می کنند و این اهمیت عسل را از نظر دین مسیحیت و یهود می رساند.

اهمیت عسل در مصر و یونان باستان
عسل در زندگی مصریان و یونانی ها نقش فراوانی داشته و این اهمیت از آثار به جا مانده از آنها ثابت شده است. یونانی ها خدایان خود را فنا ناپذیر می دانستند و در این میان خیال اینکه عسل باعث چنین چیزی می شود را معتقد بودند.

اهمیت عسل در ایران و یونان و طبابت حکمای آن
ابوعلی سینا و بقراط به عنوان دو حکیم برجسته ایرانی و یونانی عسل را جز لاینفک تجویزهای دارویی خود می دانستند و عمیقا بر این باور بودند که عسل یک اکسیر قوی در طب است.