عسل های طبیعی موجود در ایران برای حضور در بازار های جهانی و بین المللی باید دارای استاندارد های مناسبی باشند که از طریق آنالیز شیمیایی در آزمایشگاه قابل اجرا و ارزیابی می باشد.
از آن جایی که کشور عزیزمان یکی از قطب های فعال در زمینه تولید عسل در دنیا می باشد و ارقام و آمار های موجود گواه این موضوع است، پس می توان نتیجه گرفت که با رعایت استاندارد های بین المللی می توان به درجات عالی از استاندارد های جهانی دست یافت که این امر به شرایط زیر بستگی دارد:
1. مخلوط نکردن عسل با مواد مضر و سمی و داروهای شیمیایی
2. تغذیه نکردن زنبوران با شیره و شکر و مواد غیر مجاز
3. قرار ندادن در مقابل درجه حرارت بالا که سبب از بین رفتن آنزیم ها و مواد عناصر مهم آن می گردد.
معیار های تشخیص کیفیت عسل عبارت است از:
رطوبت:
 هر چه میزان رطوبت موجود در عسل کمتر باشد احتمال تخمیر شدن و ترش کردن آن کمتر می شود که عمدتا میزان رطوبت استاندارد یک عسل طبیعی باید حدود 18 تا 20 در هر 100 گرم عسل باشد.
مواد معدنی:
تشخیص میزان مواد معدنی موجود در ترکیب عسل از طریق هدایت الکتریکی ممکن می باشد که نشان دهنده کیفیت عسل می باشد و همچنین ثابت می کند که عسل شما منشا گیاهی دارد و از عسلک حشرات به وجود نیامده.
اسیدیته:
میزان اسیدیته موجود در ترکیب یک کیلوگرم عسل طبیعی معادل 40 میلی اکی والان است که گاها ممکن است به 50 میلی اکی والان نیز برسد. البته باید متذکر شویم که در بعضی از عسل ها به صورت طبیعی میزان اسیدیته بالاتر است که باید استثنا قائل گردید.
هیدروکسی متیل فورفورال:
 در عسل های طبیعی تازه عمدتا این ترکیب موجود نمی باشد که عمدتا با گذر زمان و نگهداری در مکان های نامناسب این میزان از حد نرمال بالاتر رفته و سبب کاهش مرغوبیت آن می گردد. طبق استاندارد های جهانی میزان هیدروکسی متیل فورفورال یا همان اچ ام اف باید حدود 40 میلی گرم در هر یک کیلوگرم عسل باشد. اگر این میزان به نسبت بالاتر رود نشان دهنده این است که عسل تحت دمای بالا قرار گرفته و آنزیم ها و مواد موثر آن بدین وسیله از بین رفته است.
فعالیت دیاستاز یا همان آمیلاز:
میزان آنزیم دیاستاز با گذر زمان و حرارت دیدن کاهش یافته که اگر نمونه عسل ما حاوی آن باشد نشان دهنده تازگی و حرارت ندیدن آن می باشد. میزان کمی دیاستاز باید تقریبا حدود 8 باشد که به اصطلاح می گویند تست دیاستاز مثبت است.
قند های اختصاصی:
قند های تخصصی موجود در ترکیب عسل حدود 15 نوع می باشد که در این میان قند فروکتوز و دکستروز یا همان گلوکوز از قند های مهم موجود در ترکیب آن می باشد. ازتقسیم فروکتوز به دکستروز عددی به دست می آید که باید زیر 5 باشد که به اصطلاح ساکاروز گفته می شود، که عمدتا عسل های تک گل دارای نسبت ساکاروز بسیار پایین می باشد که بعضا شاید به زیر 2 هم برسند.
مجموعه عسل ایران با توجه به تمام استاندارد های بین المللی انواع عسل های طبیعی درجه یک را با کیفیت عالی به متقاضیان عرضه می دارد.