عسل های موجود در بازار صادراتی به دو روش نامگذاری می شوند یکی بر اساس منبع انواع شهد و گرده ای که عسل از آن عمل آوری شده است مانند عسل آویشن و دوم بر اساس منطقه استقرار کندوها و فصل عمل آوری محصول مانند عسل بهاره خراسان شمالی.
در کل دنیا و به طبع آن در کشور ما انواع عسلهای مختلف را به دو گروه دسته بندی می کنند. روش اول به این صورت است که عسل را بر حسب منبع تهیه شده و گرده آن نامگذاری می کنند برای مثال عسل عناب، عسل گل گندم، عسل پونه، عسل جعفری، عسل کتیرا و … . این روش روش چندان درستی نیست زیرا به علت وجود پوششهای گیاهی مختلف و متنوع در منطقه ی قرار گیری کندوها اغلب به ندرت می توان عسل تک گل به دست آورد و معمولا عسل های تولید شده از شهد و گرده ی چند گل به دست می آیند. مگر در نقاطی که گیاهان موجود در آن نقطه منحصرا محدود به یک نوع گل یا گیاه باشد. روش دوم نامگذاری عسل، استفاده از نام محل استقرار زنبوردار ها و کندوها جهت نامگذاری عسل است. برای نمونه عسل خراسان، عسل فریدونشهر، عسل اردبیل و غیره. در این روش تقسیم بندی فصل عمل آوری عسل نیز منظور می گردد و برای مثال عسل بهاره ی کردستان یعنی عسلی که از شهد و گرده گیاهان بهاره ی اقلیم کردستان عمل آوری شده است و یا عسل پائیزه خراسان که این عسل از شهد و گرده گیاهان در فصل تابستان و پائیز تولید شده باشند.