در روال تهیه، تولید، فراوری و بسته بندی انواع عسل طبیعی و یا معمولی در ایران و سایر نقاط جهان، سلسله اعمالی بایستی بر روی این ماده جهت آماده سازی برای تجارت و فروش آن صورت گیرد.
فرایند استخراج عسل از کندو و بسته بندی آن در ظروف بین تولید کنندگان عسل بسیار متفاوت است. زنبورداران غیر حرفه ای افرادی هستند که تنها چند کلنی را نگهداری می کنند و ممکن است عسل خودشان را سالی یک بار برداشت کنند.
آن ها قاب های عسل را از کندو بر می دارند، درپوش های مومی را جدا می کنند و عسل را توسط دستگاه اکستراکتور جدا می کنند (یک سانتریفوژ که قاب های عسل را می چرخاند و عسل را خارج می کند).

عسل در سطل زیر دستگاه جمع آوری می شود و ممکن است از سوراخ های ریز یا فیلتری فلزی عبور داده شود تا اشیای خارجی، موم و مواد دیگری که در حین خارج کردن عسل از قاب ها وارد عسل شده اند از آن جدا شوند. بعضی مواقع عسل را کمی گرم می کنند تا پر کردن ظروف کوچک راحت تر باشد.
تولید کنندگان تجاری عسل چند صد یا چندین هزار کلنی دارند. بیشتر عملیات استخراج عسل برای تولیدکنندگان تجاری عسل بوسیله ماشین انجام می گیرد.

طبقات حاوی عسل از زنبورستان های مختلف جمع آوری و به کارگاه استخراج عسل آورده می شوند. شان های عسل را از کندوها بوسیله ماشین خودکار جدا می کنند که درپوش های مومی را از روی شان ها برمی دارند، شان ها را در اکستراکتور بزرگی قرار می دهند و آن ها را می چرخانند.
عسل جمع آوری شده، از صافی عبور داده می شود و به داخل تانک بزرگی پمپاژ و در آنجا نگهداری می شود تا این که به داخل بشکه هایی با حجم های مختلف پمپاژ، مهر و موم و تا موقع فروش ذخیره و نگهداری شود و در مراحل بعدی فرآوری گردد.

بسته به دما و طول مدت نگهداری در بشکه ها، تا موقعی که عسل فرآوری و بسته بندی شود، شکرک می زند و کاملا جامد می شود.
عسل را می توان در ظروف سربسته به مدت نامحدود نگهداری کرد، خراب هم نمی شود. تعدادی از تولید کنندگان تجاری عسل میلیون ها کیلو عسل را از سالی تا سال دیگر در انبارهای خودشان ذخیره می کنند.